Yunus Emre.Yunus Emre Sözleri. Yunus Emre Şiirleri.

Yunus Emre.Yunus Emre Sözleri. Yunus Emre Şiirleri.

YUNUS EMRE.(1240-1321) 

(Anadolu da daha çok Yunus,belkide tanınmamış Yunuslar vardı.Engin Sayın)

Yunus Emre Sözleri

* Ben gelmedim kavga için, benim işim sevgi için...

Zulum ile abad olanin akibeti berbad olur. 

Hiç hata yapmayan insan, hiçbir şey 

yapmayan insandır. Ve hayatta en büyük hata, 

 kendini hatasız sanmaktır.

Mal da yalan, mülk de yalan, var biraz da 

sen oyalan.

Çok mal haramsız, çok söz yalansız olmaz.

Beni bende demen bende değilem, Bir ben vardır 

bende benden içeri

İlim, kendini bilmektir

  

Olsun be aldırma Yaradan yardır...Sanmaki zalimin ettiği kârdır..

. Mazlumun ahı indirir şâhı... HERŞEYİN BİR VAKTİ VARDIR...

Dervişlik olsaydı tâc ile hırka Biz dahi alırdık otuza kırka...

Eğer, İlerde Birgün KEŞKE Demek İstemiyorsan, 3 Şeyi Doğru Seç! EŞİNİ, İŞİNİ, ARKADAŞINI.

Maharet güzeli görebilmektir,Sevmenin sırrına erebilmektir.

 Cihan, Alem herkes bilsin ki şunu; En büyük ibadet 

SEVEBİLMEKTİR...

Az söz erin yüküdür, çok söz hayvan yüküdür.

Biz gelmedik dava için, Bizim işimiz sevda için, 

Dostun evi gönüllerdir, Gönüller yapmaya geldik.

Bir kez gönül yıktın ise Bu kıldığın namaz değil Yetmiş 

iki millet dahi Elin' yüzün' yumaz değil.

Sabır saadeti ebedi kalır Sabır kimde ise o nasib alır.

Kırma dostun kalbini; Onaracak ustası yok. 

 Soldurma gönül çiçeğini; Sulamaya ibrik yok.

Ey hayat ırmağından su içenler! Gelin soralım 

canlara ki güzelliği ne oldu da gidiyor. Ben hep

 seninim diyordu, şimdi neyi buldu da gidiyor?

Kalem eğri dilli, 

mürekkep siyah yüzlü, kağıt iki yüzlü! 

Şimdi kalkıp arzuhalimi yazmaya 

kimi mahrem kılayım?

Dünya yalan kardeşim, dünya yalan! 

 Var mı yalan dünyada bakî kalan.

 Mal da yalan, mülk de yalan. Var biraz da sen oyalan.

Kırk küpü yerden göğe dizseler, ortadan birini

 çekeler, var sen seyreyle gümbürtüyü.

Elif okuduk ötürü Pazar eyledik götürü 

 Yaratılmışı hoş gördük Yaratandan ötürü....

Ya elimi al kaldır beni. Ya vaslına erdir beni. 

Çok ağlattın güldür beni. Gel gör beni aşk neyledi.

Benlik davasını bırak Muhabbetten olma ırak Sevgi ile 

dolsun yürek Hoşgörülü olmaya bak...

Bir bahçeye giremezsen, durup seyran eyleme. 

Bir gönül yapamazsan, yıkıp viran eyleme..

Nefistir seni yolda koyan, yolda kalır nefse uyan.

Eğer hor, eğer hürmet Kişiye sözden gelir.

 Zehr ile pişen aşı Yemeğe kim gelir.

Bu dünyaya inanma, Vefasın bulam sanma.

 Ömrün veren ziyana, Çoğu pişman içinde.

Ne varlığa sevinirim, Ne yokluğa yerinirim. 

Aşkın ile avunurum ; Bana Seni gerek Seni.

Eğer Bir 

Müminin Kalbin Kırarsan Hakka Eylediğin Secde Değildir.

Derdi dünya olanın, dünya kadar derdi vardır...

Sabah mezarlığa vardım, Baktım herkes ölmüş 

yatar, Her biri çâresiz olup, Ömrünü yitirmiş yatar.

Cümleler doğrudur sen doğru isen, 

 Doğruluk bulunmaz sen eğri isen.

 Ana rahminden geldik pazara, 

bir kefen aldık döndük mezara.

Çok mal haramsız, çok söz yalansız olmaz.

Çok söz hamal yüküdür.

İlim ilim bilmektir, ilim kendin bilmektir,

 Sen kendini bilmezsen, Bu nice okumaktır

Aşık olamayan adem benzer yemişsiz ağaca.

Aşk aşıkı şir eder, aslanı zencir eder,

 katı taşı mum eder

Dervişlik baştadır, t

acda değil. Kızdırmak oddadır, sacda değil

Beni bende demen bende değilem, 

Bir ben vardır bende benden içeri.

Benim uçmak neme gerek, hergiz gözüm ona bakmaz.

Türlü türlü cefanın adını aşk koymuşlar.

Ete kemiğe büründü, Yunus deyu gö ründü.

söz ola kese savaşı, söz ola kestire başı, söz ola

 ağulu aşı bal ile yağ ede bir söz.

Ölümden ne korkarsın, korkma ebedi varsın.

Yaratılanı hoş gör, Yaradan'dan ötürü.

Sevelim, sevilelim, bu dünya kimseye kalmaz.

Benim bir karıncaya ulu nazarim vardır.

İlim, kendini bilmektir .

Dünyada dertsiz baş olmaz. Derd'olanın ahı dinmez.

Cennet cennet dedikleri, birkaç köşkle birkaç huri. 

İsteyene ver onları, 

bana seni gerek seni.

Ya Rabbena hayreyle, Muhammed'e yâr eyle, 

Kabrimizi 

nur eyle, 

 Kabre vardığım gece.

Hoştur bana senden gelen.Ya gonca gül,yahut diken.

Ya hayattır,yahut kefen. Nârın da hoş,nurun da hoş.

Kahrın da hoş,lütfun da hoş.